YAZIK,  HEMDE ÇOK YAZIK  EDİYORSUNUZ  ÜLKEME  BEYLER...

Popüler bir şarkıcı, bize göre psiko garip sözleri bir araya getirip bir şarkı yazıyor ve besteliyor. 

İktidar hop kalkıyor, muhalefet hop oturuyor.

Niye peki?  

Kendilerine göre zımni bir mânâ devşiriyorlar da ondan.

İktidar, "Şarkı bizi karalamak için, bize karşı bir isyan olarak yapılmış ve bu bir suçtur." diyor. 

İktidarın açıklarına sarılmaktan başka bir mahâreti olmayan, iktidarın hoşuna gitmeyen her malzemeye sarılan muhalefet zil takıp oynuyor.

Bu nemenem bir hafiflik, basitlik ve sorumsuzluk örneğidir böyle. 

Ülkenin hayâti sorunları halkın canını bezdirirken, iktidar ve muhalefet erki nelerle vakit geçiriyor, enerjilerini, zamanlarını nelere harcıyor böyle?

Sanatçı mahçup, baktı olmuyor, çıkıp açıklama yapıyor. "Durun efendiler, ben şarkı sözlerini pandemi (covid 19) hazerâtının beni bunalttığı günlerde, kurtulacağımız günlerin özlemiyle yazdım."

Dese ne yazar? Kılıclar kınından çekilmiş, yanlış ok, yanlış yaydan çıkmıştır bir defâ. 

Kim dinler? Herşeyden nem kapan kafalar ateş almış, namlular doğrultulmuştur rakibe.

İki tarafın şakşakçı trol yandaşları, candaşları körüklerle yazılı, görsel ve sosyâl medya,  sahnelerinde arz-ı endama başlar, habire üflerler ateşe...

Benimse, tek cümle, düşünce ve duygularımın tercüman oluyor.

Sıradan bir şarkının çok da ciddi olmayan sözlerinden iktidarın rahatsız olması, muhalefetin rant devşirmeye kalkması, siyasetin iç ağrılarının, bulantılarının ve acziyetin trajikomik bir dışa vurumu, acı veren kusmasıdır yalnızca.